Το παιδικό καρότσι είναι ένα άκρως απαραίτητο κομμάτι στον εξοπλισμό του μωρού, ειδικότερα τα πρώτα χρόνια. Οι επιλογές στην αγορά είναι πολλές και αυτό δημιουργεί ένα επιπλέον άγχος στους γονείς, που προσπαθούν να βρουν το καλύτερο παιδικό καρότσι για τις ανάγκες τους και την άνεση του μωρού. Τα παιδικά καροτσάκια διαφοροποιούνται ως προς την ποιότητα, τα υλικά, το βάρος και ως προς τον τρόπο χρήσης και τις λειτουργίες τους.
Οι 3 μεγάλες κατηγορίες στις οποίες διακρίνονται είναι: το κλασικό καρότσι, το καρότσι μπαστούνι και το πολυκαρότσι, που είναι ένα εύχρηστο σύστημα μεταφοράς το οποίο καλύπτει περισσότερες ανάγκες από την απλή μετακίνηση.
Το κλασικό καρότσι αποτελεί το βασικό τύπο καροτσιού και είναι στιβαρό και εύκολο στην οδήγησή του. Από την κατασκευή του είναι πιο βαρύ σε σχέση με το μπαστούνι, το οποίο θεωρείται ο πιο ελαφρύς και ευέλικτος τύπος καροτσιού. Επειδή, όμως το βάρος του καροτσιού αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό στη διαδικασία επιλογής, έχει γίνει μία προσπάθεια από τους κατασκευαστές να δημιουργήσουν όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ καρότσι, που να μην ξεπερνάει τα 10 κιλά. Τα κλασικά καρότσια μπορεί να είναι πτυσσόμενα ή να κλείνουν σαν βιβλίο (κλείσιμο book) για να μας διευκολύνουν στη μεταφορά, ενώ κάποια είναι ακόμη πιο εύχρηστα καθώς κλείνουν με το ένα χέρι.
Τα κλασικά καρότσια διαφοροποιούνται ως προς το χρώμα του σκελετού και την ποιότητα στο κάθισμα, ενώ πολλά επιδέχονται αλλαγή των υφασμάτων, καθώς οι εταιρείες προσφέρουν ανταλλακτικά σετ, δίνοντας μας τη δυνατότητα να το ανανεώσουμε. Το κλασικό καρότσι διαθέτει τέντα και αποθηκευτικό χώρο και επίσης, αρκετά συχνά διαθέτει τσάντα-αλλαξιέρα, ποδόσακο και αδιάβροχο κάλυμμα. Τα επιπλέον αξεσουάρ, όπως για παράδειγμα το υπόστρωμα, μπορούμε να τα αναζητήσουμε ξεχωριστά.
Τα πολυκαρότσια αποτελούν συνδυασμό προϊόντων, με κύριο στέλεχος το κλασικό καρότσι και δευτερεύοντα το κάθισμα αυτοκινήτου, το port bebe και τα αξεσουάρ. Πάνω στο σκελετό του καροτσιού μπορούμε να εφαρμόσουμε το κάθισμα αυτοκινήτου, το οποίο είναι συνήθως για τον πρώτο χρόνο του μωρού, το port bebe που είναι για τους πρώτους μήνες και το κάθισμα του καροτσιού. Τα πολυκαρότσια διακρίνονται σε 2 κατηγορίες βάσει των προϊόντων που περιλαμβάνουν: τα καρότσια 2-σε-1 και τα καρότσια 3-σε-1.
Το καρότσι 2-σε-1 περιλαμβάνει το κλασικό καρότσι και port bebe ή κάθισμα αυτοκινήτου. Στην περίπτωση του port bebe, το καρότσι μπορεί να είναι μετατρεπόμενο ή να διαθέτει ξεχωριστά το port bebe σαν δεύτερο προϊόν. Τα υπόλοιπα αξεσουάρ, όπως ο ποδόσακος ή η τσάντα-αλλαξιέρα, μπορεί να περιλαμβάνονται αναλόγως με την εταιρεία κατασκευής.
Το καρότσι 3-σε-1 περιλαμβάνει το κλασικό καρότσι, το port bebe και το κάθισμα του αυτοκινήτου. Αποτελεί ένα πλήρες σύστημα μεταφοράς σίγουρα για τον πρώτο χρόνο του μωρού, όμως, ανάλογα και με την εταιρεία και τις προδιαγραφές τους μπορεί να μας καλύψει και για παραπάνω διάστημα. Το port bebe κουμπώνει πάνω στο σκελετό του καροτσιού για τις πρώτες μεταφορές του μωρού, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν το πρώτο του κρεβατάκι στο σπίτι. Το καρότσι 3-σε-1 περιλαμβάνει συχνά και τα βασικά αξεσουάρ του καροτσιού.
Το καρότσι μπαστούνι αποτελεί το πιο ελαφρύ και ευέλικτο καρότσι και το όνομα του το οφείλει στο ότι κλείνει σαν φυσαρμόνικα θυμίζοντας μπαστούνι με τις χειρολαβές του. Λόγω του κλεισίματος και του μικρού του βάρους, μεταφέρεται πολύ εύκολα. Ωστόσο, η κατασκευή του δεν είναι κατάλληλη για νεογέννητα, καθώς δε συγκρατεί όπως πρέπει το κεφάλι και τον κορμό του μωρού. Συνήθως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από 6 μηνών και άνω, μέχρι το παιδί να φτάσει σε νηπιακή ηλικία (3-4 χρονών), όμως αυτό εξαρτάται από τον κατασκευαστή. Σε σύγκριση με άλλα είδη, είναι ένα πολύ πιο οικονομικό καρότσι, για το οποίο προσφέρονται ξεχωριστά τα αξεσουάρ του, όπως π.χ. ομπρέλα, ποτηροθήκη, δίχτυ για ψώνια κ.α.
Στην περίπτωση των διδύμων και των τριδύμων τα καρότσια προσφέρουν παραπάνω θέσεις ανάλογα με τις ανάγκες της οικογένειας. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι αυξάνεται και ο συνολικός όγκος και το βάρος τους. Ώς προς τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά μπορεί να είναι κλασικά ή μπαστούνι, ανάλογα με το κλείσιμο, τη χειρολαβή και το βάρος.
Κατά την έρευνα αγοράς προκειμένου να βρεθεί το κατάλληλο καρότσι για τις ανάγκες του παιδιού μας, αλλά και των γονιών, είναι σημαντικά κάποια βασικά χαρακτηριστικά του καροτσιού, που θα αποτελέσουν κριτήρια μαζί με την τιμή και την αισθητική που ταιριάζει σε κάθε οικογένεια.
Τα πρώτα βασικά χαρακτηριστικά είναι η ηλικία από την οποία θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το καροτσάκι, με πιο συνηθισμένο διαχωρισμό στα περισσότερα καρότσια το αν προορίζεται για νεογέννητο ή από 6 μηνών. Επίσης, είναι σκόπιμο να ελέγξουμε τις διαστάσεις του καροτσιού όταν είναι ανοιχτό, για να αντιληφθούμε τον όγκο του σε σχέση με τη μεταφορά του μέσα σε ασανσέρ ή τη χρήση του μέσα στο σπίτι. Σημαντικές, επίσης, είναι οι διαστάσεις του καροτσιού όταν κλείνει, ώστε να ελέγξουμε εάν χωράει άνετα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου μας, καθώς θα αποτελεί βασικό εξοπλισμό για τις βόλτες με το μωρό. Πρέπει, επίσης, να λάβουμε υπόψη το βάρος του καροτσιού, κάτι που είναι κρίσιμης σημασίας για μια μητέρα που βάζει μόνη της το καρότσι στο αυτοκίνητο, όπως επίσης, και κατά τη διάρκεια χρήσης, όπου θα χρειαστεί να σπρώξει το καρότσι μαζί με το βάρος του μωρού ή να το ανεβάσει σε σκάλες.
Η προίκα του μωρού και ότι χρειάζεσαι για το μωράκι σου |
Μικροσκοπικά ζιπουνάκια, φόρμες, σεντόνια και κουβερτούλες αγκαλιάς… Όλα τα πρώτα προικιά του μωρού μας είναι υπέροχα και μας ξετρελαίνουν. Το μωρό χρειάζεται πολλές αλλαξιές καθημερινά. Ας έχουμε κατά νου ότι κάθε φορά που το αλλάζουμε, εκτός από την πάνα, θα χρειαστούμε, πιθανόν, νέο καθαρό εσώρουχο και φορμάκι.
Σετ προίκας για το κρεβατάκι του. Πάντα προστασιάς περιμετρικά, παπλωματάκι και κουνουπιέρα
Δικό μας φορμάκι θα χρειαστούμε μόνο την ημέρα που θα φύγουμε με το μωρό για το σπίτι μας. Στα δημόσια μαιευτήρια ίσως χρειαστούμε φορμάκια και σεντόνια για το βρεφικό κρεβατάκι και κατά τη διάρκεια της παραμονής σας. Καλύτερα να ρωτήσουμε το γιατρό μας.
|
1. Καθίστε αναπαυτικά. Αυτό είναι το ήμισυ του παντός. Βάλτε μαξιλάρια στη μέση σας και κάτω από τα χέρια σας, για να υποστηρίξετε τόσο το σώμα σας, όσο και το σώμα του μωρού.
2. Κρατήστε το μωρό σας έτσι ώστε το κεφάλι του και το σώμα του να είναι στην ίδια ευθεία και το σώμα του να ακουμπάει επάνω σας. Ο λαιμός του θα πρέπει να βρίσκεται σε μικρή έκταση και όχι να διπλώνει πάνω στο στήθος σας. Σκεφτείτε τον τρόπο που σηκώνετε εσείς ελαφρά το κεφάλι σας, όταν θέλετε να πιείτε από ένα ποτήρι.
3. Υποστηρίζοντας τον αυχένα του μωρού, φέρτε το έτσι ώστε η μύτη του να βρίσκεται σε ευθεία γραμμή με την θηλή σας. Αφήστε το κεφάλι του να γύρει ελαφρά προς τα πίσω κι όταν το μωρό είναι έτοιμο, θα ανοίξει το στόμα του. Μπορείτε να το ενθαρρύνετε ακουμπώντας με την θηλή σας το σημείο ανάμεσα στο πάνω χείλος και την μύτη. Μπορείτε αν θέλετε να υποστηρίζετε το στήθος σας με το άλλο σας χέρι, αλλά αυτό δεν χρειάζεται να συνεχίσετε να το κάνετε αφού το μωρό πιάσει σωστά και μετά.
4. Φέρτε το μωρό κοντά σας από χαμηλό ύψος, έτσι ώστε να μπορείτε να έχετε βλεμματική επαφή. Όταν ανοίξει διάπλατα το στόμα του (σα να χασμουριέται), με το κεφάλι του ελαφρά γερμένο προς τα πίσω, φέρτε το πάνω στη θηλή σας. Θα πρέπει να κάνετε αυτή την κίνηση αρκετά γρήγορα αλλά ταυτόχρονα απαλά. Μ΄αυτό τον τρόπο το μωρό σας θα καταφέρει να πάρει ένα μεγάλο μέρος της θηλαίας άλω στο στόμα του και να αγκαλιάσει το στήθος σας με την γλώσσα του. Το σαγόνι του είναι αυτό που πρέπει να ακουμπάει στο στήθος σας και όχι η μύτη του, η οποία θα πρέπει να είναι ελεύθερη. Η θηλή σας θα είναι στραμμένη προς τον ουρανίσκο του μωρού. Θυμηθείτε: φέρνουμε το μωρό προς το στήθος και όχι το ανάποδο. Μη προσπαθείτε να βάλετε τη θηλή σας εσείς στο στόμα του μωρού.
5. Τώρα το σαγόνι του μωρού ακουμπάει στο στήθος σας και τα χείλη του είναι γυρισμένα προς τα έξω. Θα πρέπει να έχει μεγάλο μέρος της θηλαίας άλω μέσα στο στόμα του, ειδικά στο κάτω μέρος του στόματός του. Θα πρέπει δηλαδή να βλέπετε περισσότερο μέρος της θηλαίας άλω πάνω από το επάνω χείλος του μωρού και λιγότερη από το κάτω. Κάποια μωρά σφίγγουν πολύ τα χείλη τους, ιδιαίτερα το κάτω χείλος, και μπορεί να σας πονούν. Αν συμβαίνει αυτό μπορείτε να ανοίξετε το χείλος με το χέρι σας, ασκώντας ελαφρά πίεση προς τα κάτω στο σαγόνι του μωρού. Αυτό θα το κάνει να χαλαρώσει το χείλος του. Οι θηλαστικές κινήσεις θα είναι στην αρχή γρήγορες και μετά πιο μακριές και αργές, με σύντομες παύσεις ενδιάμεσα. Θα πρέπει να ακούτε το μωρό να καταπίνει και να μην πονάτε.
6. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στην χρονική διάρκεια του θηλασμού. Αφήστε το μωρό να τελειώσει το θηλασμό από το ένα στήθος και μετά προσφέρετε και το άλλο. Μάθετε να διαβάζετε τα σημάδια του μωρού που δείχνουν ότι έχει τελειώσει: πολύ χαλαρές θηλαστικές κινήσεις, μεγάλες παύσεις, κλπ. Πολλά μωρά απλώς κοιμούνται ή αφήνουν το στήθος από μόνα τους όταν έχουν τελειώσει. Εάν αισθάνεστε πόνο όχι μόνο στην αρχή, αλλά και μετά κατά την διάρκεια του θηλασμού, ή νομίζετε ότι το μωρό δεν θηλάζει σωστά, είναι καλύτερο να σταματήσετε το θηλασμό και να αρχίσετε από την αρχή, για να μην καταλήξετε με πληγωμένες θηλές ή με ένα μωρό που δεν πίνει αρκετό γάλα. Για να διακόψετε το θηλασμό θα πρέπει να βάλετε το δάχτυλό σας μέσα στο στόμα του μωρού, ανάμεσα στα ούλα του, ώστε να πιάσει το δάχτυλο και να ελευθερώσει τη θηλή. Προσοχή: είναι σημαντικό να βγάλετε τη θηλή από το στόμα του μωρού μ’ αυτόν τον τρόπο και να μην την τραβήξετε απλώς από το στόμα του μωρού, γιατί μπορεί να πληγωθείτε και να πονάτε πολύ.
Εάν χρειάζεστε οποιαδήποτε βοήθεια ή πιστεύετε ότι κάτι δεν γίνεται σωστά, καλό είναι να ζητήσετε εγκαίρως τη βοήθεια ενός Πιστοποιημένου Συμβούλου Θηλασμού ή μιας συμβούλου του Συνδέσμου Θηλασμού Ελλάδος (La Leche League Greece).
Βρες εδώ οτι χρειάζεσαι για ένα επιτυχή θηλασμό, ώστε να νιώσεις άνετα και εσυ και το μωράκι σου:
H πρώτη δημοτικού είναι κομβικό σημείο στη ζωή των παιδιών, αφού βρίσκονται αντιμέτωπα με μία νέα πραγματικότητα. O φόβος και η ανασφάλεια κάνει κάποια από αυτά να παρουσιάζουν άρνηση για το σχολείο. Πώς πρέπει να το χειριστούν γονείς και δάσκαλοι; Το πρώτο κουδούνι της σχολικής τους ζωής Θα χτυπήσει στις 12 Σεπτεμβρίου. Τα παιδιά της Α’ δημοτικού θα βρεθούν αντιμέτωπα με τη νέα πραγματικότητα. Θα κάτσουν για πρώτη φορά στα θρανία του «μεγάλου σχολείου» και εκεί θα γνωρίσουν σιγά – σιγά τον καινούργιο τους δάσκαλο, άλλους συμμαθητές, νέα βιβλία.
Με υπομονή
Τα «πρωτάκια» καλούνται να αντεπεξέλθουν στα καινούργια τους σχολικά καθήκοντα και κάτι τέτοιο χρειάζεται υπομονή και επιμονή τόσο από την πλευρά των γονέων όσο και από τον δάσκαλο. Η προσαρμογή στο σχολικό περιβάλλον δεν είναι εύκολη υπόθεση για όλους.
«Η πρώτη δημοτικού είναι κομβικό σημείο στη ζωή μας γιατί σηματοδοτείται η αρχή των σχολικών καθηκόντων και απαιτήσεων για το παιδί. Θα αρχίσει δηλαδή σταδιακά να αποκτά συστηματικές γνώσεις που θα γίνονται με την πάροδο του χρόνου πολύπλοκες και κάποιες φορές ενδεχομένως δεν θα είναι και ιδιαίτερα ευχάριστες για το ίδιο.
Αντιδράσεις
Συνήθως το παιδί μέσα σε δέκα, δεκαπέντε ημέρες έχει προσαρμοστεί στο νέο του περιβάλλον, επειδή έχει προηγηθεί η φοίτησή του στον παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο. Υπάρχουν όμως παιδιά, συνήθως εκείνα που είναι υπερπροστατευμένα, τα οποία αντιδρούν αρνητικά στην πρώτη τάξη», λέει η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος.
Οπως εξηγούν οι επιστήμονες, το παιδί με την είσοδό του στο δημοτικό αλλάζει τις συνήθειές του με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να δημιουργηθεί άρνηση, ακόμη και φοβία, για το σχολείο.
Οι μικροί μαθητές περνούν από τον προφορικό λόγο στον γραπτό, είναι υποχρεωμένοι να κάθονται και να παρακολουθούν με προσοχή τον δάσκαλο, να μοιράζονται τον χώρο με πρόσωπα που δεν τους είναι οικεία και στο τέλος της ημέρας να παίρνουν «δουλειά» στο σπίτι.
«Υπάρχουν παιδιά τα οποία παρουσιάζουν άρνηση για το σχολείο. Αν και στις μέρες μας είναι λίγα τα περιστατικά αυτά γιατί τα περισσότερα παιδάκια έχουν συνηθίσει τη φοίτηση στον παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο, και όταν συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως», προσθέτει η κ. Καππάτου.
Tα συμπτώματα και ο ρόλος των γονιών
1. Η άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Κατ’ αρχάς το παιδί παρουσιάζει έντονες αντιδράσεις άγχους ή πανικού στην προσπάθεια του γονιού να το πείσει να πάει στο σχολείο. Υπόσχεται ότι θα πάει την επόμενη μέρα για να κερδίσει χρόνο, κλείνεται στο δωμάτιο, κλαίει και ουρλιάζει. Πολλές φορές γίνεται επιθετικό προς τους γονείς του.
2. Σε μερικές περιπτώσεις διαμαρτύρεται για σωματικά συμπτώματα, όπως πόνους στην κοιλιά. Όταν οι γονείς το πηγαίνουν στον παιδίατρο δεν διαπιστώνουν κάτι οργανικό.
3. Μπορούν να παρατηρηθούν κι άλλα συμπτώματα, όπως εμετοί ή παλινδρόμηση σε προηγούμενο στάδιο όπως η ούρηση και οι νυχτερινοί εφιάλτες. Επίσης μπορεί να αρνείται να φάει. «Το άγχος του παιδιού παίρνει μια δραματική τροπή. Του δημιουργείται πανικός στην ιδέα ότι θα πάει σχολείο. Πολλές φορές αυτή η άρνηση απορρέει και από υπερβολικές απαιτήσεις των γονέων. Ο γονιός πρέπει αμέσως να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Τα παιδιά με σχολική φοβία φαίνονται αρκετά εξαρτημένα και δεν είναι πολύ κοινωνικά. Οταν βρίσκονται μακριά από την οικογένεια είναι δειλά, συνεσταλμένα», εξηγεί η ψυχολόγος κ. Καππάτου.
Μέτρα… θεραπείας
Οι ειδικοί τονίζουν ότι αν οι γονείς χειριστούν μία τέτοια κατάσταση σωστά μπορεί μέσα στις πρώτες μέρες να ξεπεραστεί. Συγκεκριμένα οι γονείς:
Από τη στιγμή που το παιδί παρουσιάσει τέτοιου είδους προβλήματα, είναι πολύ σημαντικό να μη μείνει στο σπίτι. Όταν λείπει συχνά από το σχολείο, του δημιουργούνται κενά και ενισχύονται οι δυσκολίες.
Μόλις αντιληφθούν το πρόβλημα, να ενημερώσουν αμέσως τον δάσκαλό του. Η προτροπή και ο έπαινος θα το βοηθήσουν σημαντικά.
Αν αντιδρά πολύ έντονα, να ξεκινήσουν σταδιακά πρόγραμμα επιστροφής και ενθάρρυνσής του, σε συνεργασία με κάποιον ειδικό. Να αποφεύγουν να δείχνουν οι ίδιοι το άγχος που έχουν. Αν διαπιστώσουν ότι έπειτα από κάποιες μέρες το παιδί συνεχίζει να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει αμέσως να ζητήσουν βοήθεια.
Πρόκληση για τον δάσκαλο
Η συμπεριφορά των δασκάλων είναι σημαντική. Ο δάσκαλος πρέπει να έχει υπομονή, να προσπαθεί να είναι γλυκός μαζί τους, να έχει στο μυαλό του να τα οριοθετήσει σταδιακά και να τα βοηθήσει για να δεχτούν ότι θα έχουν κάποιες εργασίες στο σπίτι. «Το διάβασμα ειδικά στην Α’ δημοτικού πρέπει να είναι από μισή έως μία ώρα. Είναι λάθος κατεύθυνση να μην παίζει το παιδί. Είναι σε μια ηλικία όπου η φαντασία του είναι παραγωγική και μέσα από το παιχνίδι μαθαίνει να αντιμετωπίζει τα συναισθήματά του, τις δυσκολίες του κ.λπ.», συμπληρώνει η Αλεξάνδρα Καππάτου.
Προσαρμογή
Η συνεργασία του γονέα με τον δάσκαλο είναι απαραίτητη γιατί, εκτός των άλλων, η πρώτη τάξη μπορεί να αποκαλύψει πιθανές δυσκολίες που μπορεί να έχει το παιδί. Οταν το παιδί περνάει από τον προφορικό στον γραπτό λόγο, τα όποια προβλήματα φαίνονται πιο έντονα. Δηλαδή φαίνεται πόσο εύκολα συγκεντρώνεται, πόσο κρατάει η συγκέντρωσή του, αν μπορεί εύκολα να μάθει να διαβάζει, αν μπορεί να αντιγράψει από τον πίνακα.
Ισως αποκαλυφθούν προβλήματα ωριμότητας ή ακόμη και μαθησιακά προβλήματα τα οποία χρήζουν αντιμετώπισης.
«Η μετάβαση του παιδιού από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό είναι μία ιδιαίτερα αγχογόνα κατάσταση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να έρχονται τα παιδιά σε πρώτη επαφή με το περιβάλλον του δημοτικού από τον τελευταίο μήνα του νηπιαγωγείου. Η πρώτη εβδομάδα πρέπει να είναι εβδομάδα προσαρμογής. Ο δάσκαλος να ξεναγεί τα παιδιά στους χώρους του σχολείου. Αλλωστε ένα χαμόγελο είναι το καλύτερο φάρμακο για το παιδί».
Για περισσότερες απαντήσεις στις απορίες σας, μπορείτε να απευθυνθείτε στο site www.akappatou.gr
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις